جمعیت و تاریخ شهر اهواز

جمعیت و اقتصاد اهواز

بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ ایران، اهواز حدود یک میلیون و ۳۰۰ هزار نفر سکنه دارد.

اهواز محل زندگی اقوام مختلف از جمله اعراب ایران و بختیاری ها است. اقوام دیگری نیز در زمان های مختلف در این شهر زندگی می کرده اند که از آن جمله می توان به یهودیان اشاره کرد.

اهواز مرکز قومیت منداییان ایران است که بیشتر در زمینه تولید ظروف نقره فعالیت می کنند.

همانطور که می دانید ایران به خاطر ذخایر بزرگ نفتی اش معروف است. بیش از نیمی از این روغن در استان خوزستان وجود دارد. علاوه بر تأسیسات نفتی، کارخانه‌های صنعتی بزرگ دیگری نیز این شهر را به یکی از مهم‌ترین مراکز صنعتی ایران تبدیل کرده‌اند.

اهواز همچنین یک مسیر ترانزیتی اصلی است که نقاط مختلف کشور را به بنادر مهم آبادان، خرمشهر، ماهشهر و بندر امام خمینی متصل می‌کند. این ارتباط از طریق جاده ها، راه های هوایی و راه آهن ایجاد می شود.

برای استعلام قیمت پرواز تهران اهواز به سایت آس چارتر مراجعه کنید.

تاریخ اهواز

نام اهواز از خوزی گرفته شده است، نام نژادی که از ساکنان بومی استان خوزستان بودند. آنها از نسل ایلامی ها بودند.

اهواز در حال حاضر جایگاه برجسته ای در بین شهرهای بزرگ ایران دارد و یکی از جاذبه های گردشگری کشور است. با این وجود، این شهر باستانی ایران در طول تاریخ خود دوره های بسیار پرچالشی را پشت سر گذاشته است. حاصل برخی از این فراز و نشیب ها اکنون جاذبه های تاریخی شهر است.

این شهر از زمانی که شاپور اول، دومین پادشاه امپراتوری ساسانی، در بازسازی آن در دو سوی کارون پیشرفت زیادی کرد، تا حد زیادی رونق یافت. قسمت شرقی آن مرکز تجاری و قسمت غربی آن محل استقرار والی و اشراف بود. تهاجمات اعراب در قرن هفتم پس از میلاد بخش غربی را ویران کرد.

در دوران جاهلیت، اهواز شهری پر رونق بود. یکی از پایتخت های امپراتوری اشکانی و همچنین یکی از مراکز عمده صنعت نساجی در دوره ساسانی بود. به دلیل قرار گرفتن در سواحل کارون نقش یکی از مراکز مهم بازرگانی را داشت.

در دوران پس از اسلام و پس از شورش زنج در اواخر قرن نهم، اهواز به حدی آسیب دید که مرکز استان به شوشتر منتقل شد. این وضعیت سخت تا دوره صفویه ادامه داشت که شهر به روستایی کوچک تبدیل شد. علاوه بر این، در بدترین حالت، این تنها یک محله کوچک در قرن 19 بود.

با این حال، باز شدن کارون به روی تجارت بین المللی در سال 1888 سناریو را تغییر داد. ناصرالدین شاه قاجار از این فرصت برای رونق تجارت و اقتصاد استفاده کرد. به دستور او بندری در ضلع شرقی کارون به نام بندر ناصری (بندر ناصری) ساخته شد. در پی ساخت این بندر، اهواز به ناصریه تغییر نام داد و تا اوایل دوره پهلوی نام خود را حفظ کرد. سپس نام باستانی احیا شد.

در آن روزها تجارت دریایی با دورترین بنادر تجاری شناخته شده در هند، آفریقا و خاور دور اتفاق افتاد. چند سال بعد کاروانسراها و بازارهایی نیز در این شهر ساخته شد که امروزه از جاذبه های گردشگری اهواز است. بنابراین هرچه بود به وضعیت شکوفایی اولیه خود دست یافت و مرکز استان بار دیگر به اهواز کوچ کرد.

منبع اولیه توسعه در این منطقه تجارت دریایی بود. پس از آن، آغاز بهره برداری نفت در مسجدسلیمان در سال 1908، انگیزه جدیدی برای توسعه بود. یکی از تاسیسات اصلی نفت در اهواز تاسیس شد. این شهر به عنوان ایستگاه خط لوله به آبادان نیز عمل می کرد. منبع بعدی توسعه، ساخت راه آهن ماوراءالنهر بود که در سال 1929 به این شهر رسید.

شرق اهواز با داشتن داستانی پر از دشواری، امروزه همچنان قلب اصلی شهر است.